Christenen voor Islam: een exclusief interview met de nieuwe voorzitter

“Christenen voor Islam wil hetzelfde doen voor de Islam wat de organisatie Christenen voor Israël al jaren doet voor het land Israël. We willen de Islam ondersteunen.” Aan het woord is Rafi Vermeegen, woordvoerder van de onlangs opgerichte werkgroep Christenen voor Islam. “We willen tegen moslims in ons land zeggen dat we ze niet vergeten nu ze steeds vaker met de nek aan worden gekeken, op straat verwensingen naar hun hoofd geslingerd krijgen, en steeds vaker bewaking nodig hebben voor hun moskeeën. Vandaag was het raak in Nieuw Zeeland: zo’n 50 moskee gangers zijn in Christchurch doodgeschoten. Verder willen we christenen bewust maken van het lot van moslims in de wereld en hen wijzen op de verantwoordelijkheid jegens de moslimnaaste in onze samenleving. Juist christenen kunnen een rol spelen bij het voorkomen van aanslagen door een moreel tegenwicht te vormen en een ander geluid te laten horen”.

In de wandelgangen van het congres Religions Together for Humanity 2019, dat onlangs in Amsterdam werd gehouden, was End of God in staat een persoonlijk interview te hebben met Vermeegen, een dertiger van Surinaamse afkomst die er uitziet alsof hij net van een podium bij het North Sea Jazzfestival af is gesprongen. (We mochten hem niet direct in beeld brengen vandaar de conceptuele foto bij dit artikel waar Vermeegen slechts deels in beeld komt, red.)

Steun nodig

Ik vroeg hem waarom er juist nu zo’n werkgroep moet komen. De islam is toch overal aanwezig en toont zich in sommige delen van de wereld zelfs oppermachtig. De moslimwereld heeft de olieproductie in handen. Overal ter wereld verschijnen er moskeeën, met name in het Westen. Ze hebben toch niet echt steun nodig? “Integendeel”, stelt Vermeegen, “je ziet overal in het Westen een toenemend wantrouwen en een groeiende haat jegens moslims. Vorige week nog werd een moskee in de Haagse Schilderswijk bespot met anti-islam leuzen. Dan is er de hele heisa geweest rondom de cartoons over Mohammed, de belangrijkste profeet in de Islam. Onder het mom van vrijheid van meningsuiting werd een significant deel van onze bevolking diep gekwetst. En dat wordt dan weer gerechtvaardigd met het argument dat de humor is bedoeld om extremistisch geweld dat door moslims wordt gepleegd aan de kaak te stellen.

Maar hebben ze die islamofobie dan niet aan zichzelf te danken, vraag ik. Moet je na 9/11, Osama bin Laden, Al Qaida, ISIS, etc. niet afvragen of de aanwezigheid van moslims in het Westen wel zo gewenst of verstandig is? Vermeegen zwijgt en kijkt me geschokt aan. Uiteindelijk komt zijn antwoord op gang. “Als ik hier uitgebreid antwoord op ga geven, zijn we zo drie uur verder”. Wanneer ik zeg dat ik alle tijd heb, verschijnt er een vastberaden glimlach op Vermeegen lippen: “Ik niet. Ik moet zo een workshop geven over de functie van de hijab en de publieke rol van de vrouw in de islam en daarna een persconferentie over de aanslag op de moskeeën in Nieuw Zeeland”.

Onderdrukking

“Maar in het kort gaat het erom, dat na het einde van de Koude Oorlog het Westen een nieuwe vijand nodig had en dat het die ook gecreëerd heeft middels een ranzige middenoostenpolitiek die onder moslims haat heeft gezaaid dat zich op allerlei manieren uit als protest tegen de Westerse geopolitieke- en economische strategieën. Moslimextremisme moet in die context gezien worden. Het is het overlevingsgedrag van een kat die in het nauw is gedreven. Niet dat dit goed gepraat moet worden, of dat moslimextremisme niet bestreden moet worden, maar het Westen is extreem hypocriet. Het wil niet erkennen dat de oorzaak bij het Westen zelf ligt”.

“En als er dan populistische krachten ontstaan die moslims, die tegelijk gewoon onze medeburgers in onze eigen samenleving zijn, gaan stigmatiseren, aanvallen en beschimpen dan doen de Westerse overheden net alsof ze hun handen in onschuld wassen. Of ze gaan nog een stapje verder en proberen moslims zelf onder druk te zetten door gemene wetgeving over de hoofddoek terwijl de politici met nauwelijks verholen minachting spreken over de vrouwonvriendelijke cultuur van de islam. Gaan wij dan veel beter om met de vrouw in onze eigen cultuur? Zien we die nog steeds niet als een consumentenartikel of een lustobject? Bovendien is het opleggen van onze culturele normen aan anderen gewoon een vorm van cultuurimperialisme”.

Brugfunctie

Rafi Vermeegen praat snel. Hij is duidelijk een gedreven mens. Maar hij heeft weinig tijd en ik wil graag nog één belangrijke vraag stellen: Maar waarom christenen dan? Als de Westerse politiek dan de hoofdschuldige is waarom dan een organisatie die Christenen voor Islam heet? “O, dat is eenvoudig. Het christelijk geloof is een van de abrahamitische religies (samen met het Joodse geloof en de Islam, red.) en heeft als zodanig een sterke affiniteit met de Islam. Het zijn de overeenkomsten die ervoor zou kunnen zorgen dat christenen op de bres zouden kunnen springen voor hun moslimnaaste om zo begrip te kweken binnen de Westerse samenleving voor de andersheid van de moslimcultuur” en deze positieve houding zou dan weer een aansporing kunnen zijn voor islamitische landen om beter om te gaan met de religieuze minderheden binnen hun eigen grenzen”.

Maar is dat juist niet het probleem? vraag ik. Christenen worden slecht behandeld in Pakistan, Saoudi Arabië, de gebieden beheerst door ISIS en ga zo maar door. “Ja maar het feit is dat wij als Westen nog veel slechter omgaan met de landen van de Islam en tegenwoordig de moslimminderheden in onze eigen Westen”, protesteert Rafi. “We verhullen dat wel met mooie woorden, loze intenties en lege beloften, maar wij hebben een verschrikkelijke staat van dienst. Het enige wat je kunt zeggen dat de relatie tussen het Westen en de Islam gekenmerkt wordt door geveinsde tolerantie en reëel geweld en dat het Westen door de geschiedenis heen het voortouw heeft genomen. En ergens moet die vicieuze cirkel doorbroken worden. En is er is geen betere plaats denk ik dan bij de mensen die het kruis van Christus als het beginpunt van hun weg in het leven nemen. Christenen moeten laten zien dat het anders kan.”

Hypocrisie

Doen ze dat dan niet, werp ik tegen. Ik merk dat dit zo’n beetje m’n laatste vraag wordt. Vermeegen kijkt op zijn horloge en maakt aanstalten om op te staan. “Integendeel”, zegt hij met lichte verontwaardiging in zijn stem. “Christenen doen zelf datgene wat ze zo vervelend vinden wanneer niet-gelovige Nederlanders alle verschijningsvormen van de christelijke religie over één kam scheren. Ze noemen de Islam als geheel gevaarlijk; ze zien de hele Islam als een aanval op het evangelie van Jezus”.

“En het vreemde is dat ze met die kritiek op de Islam hun eigen intolerantie jegens andersdenkenden verdoezelen en blind zijn voor het grote onrecht dat in de naam van Christus (en t.b.v. economische gewin) niet-Westerse landen is aangedaan. Sterker nog, in het aanwakkeren van de tegenstelling tussen Jezus en Mohammed, laten christenen zien hoe weinig ze zelf van hun Jezus geleerd hebben. Immers zijn exclusiviteit bestond toch juist daarin dat hij nederig was, radicaal lief had, etc. Als Jezus dan zoveel beter is, laat dat dan zien in het uitleven van liefde jegens de Moslims in Nederland en respect voor de profeet”.

Dat klinkt nogal negatief, concludeer ik. Zie je de christen-moslim relatie somber in? “Nee, natuurlijk niet. Anders zouden we nooit met Christenen voor Islam begonnen zijn.

Werken jullie ook samen met Christenen Voor Israël? roep ik Jan Vermeegen nog na als hij al wegloopt geflankeerd door twee bodyguards met zwarte zonnebrillen. “Dat is een vraag voor volgende keer”, grijnst hij over zijn schouders.

—

Het bovenstaande is een verzonnen verhaaltje. Was het maar waar. Was er maar een organisatie die durfde te zeggen waar het op staat in de relatie tussen moslims en christenen; een organisatie die de Westerse politiek de waarheid zegt en christenen oproept tot dialoog met de moslimnaaste. Helaas blijven veel christenen in Nederland met een verstarde blik op de bijbelse profetieën de apartheidspolitiek van Israël ondersteunen als of er geen vuiltje aan de lucht is en alsof Jezus, blij met deze onvoorwaardelijke steun, staat te popelen om op de Olijfberg neer te dalen om alle christenhaters–inclusief de Islam natuurlijk–een stevig lesje te leren en vervolgens te vernietigen.

Jammer, want christenen zouden inderdaad een brugfunctie kunnen vervullen in een open, liefdevolle en kritische dialoog met de islam. Juist door de wantrouwende houding jegens de islam van Westerse christenen voelen rechtsextremistische elementen zich ondersteund en zijn ze eerder geneigd hun destructieve plannen ten uitvoer te brengen zoals ook vandaag (15 maart 2019) weer duidelijk wordt in Nieuw Zeeland. Er zijn zo’n 49 mensen omgekomen en christenen zijn grotendeels stil.

De negatieve houding van christenen staat niet op zichzelf. Het wantrouwen dat er aan ten grondslag ligt, is zelf een symptoom van het onvermogen om Christus handen en voeten te geven in het Westen. Het gebrek aan relevantie van het christelijk geloof kent vele gezichten en dit is er een van.

Beeld: collage van diverse beelden waaronder Taofeek Obafemi-Babatunde, Unsplash (man in het donker), Ali Arif Soydaş, Unsplash (moskee) en Emily Morter, Unsplash (kerkgebouw).