Wie de naam Nashville hoort, denkt meteen aan country muziek. Voor Amerikaanse evangelicals is er sinds kort ook de associatie met de Nashville Verklaring, een statement aangaande seksuele ethiek waarin het traditionele huwelijk wordt opgehemeld en homoseksualiteit en transgenderisme worden afgekeurd.
Mij best. What happens in America stays in America. Niet dus. De verklaring is hier naar toe gezeild. Talloze reformatorische voorgangers hebben dit weekend een oproep ontvangen deze verklaring te ondertekenen. Zelfs een aantal baptisten kerken doet mee.
Ik heb bedenkingen bij deze ontwikkeling en vraag me verbijsterd af of de kerk in Nederland niets beters te doen heeft dan bepaalde groepen de deur te wijzen. Ik wil in zes punten zeggen waarom deze verklaring schadelijk is voor het christelijk getuigenis in Nederland en haaks op het evangelie staat:
1. Waarom lopen Nederlandse christenen toch zo vaak slaafs Amerika achterna als het gaat om theologie en pastoraat? Waarom is voor hen het fundamentalisme zo aantrekkelijk? Zeker nu duidelijk is geworden hoe dit zo gemakkelijk kan leiden tot de idioterie als de evangelische support voor Trump? Het evangelicalisme lijkt wel een soort geestelijke McDonalds waar we even de snelle lekkere hap vandaan halen. Lekker makkelijk maar enorm ongezond!
2. De taak van voorgangers en dominee’s is niet om poortwachter te zijn maar om aan pastoraat te doen. Van hen wordt niet verwacht dat ze een vermeende bijbelse ethiek door de strot van het gelovige volk stampen maar dat ze er voor mensen zijn. Vooral voor hen die ondersteuning nodig hebben, zoals bijvoorbeeld homoseksuelen en transgenders.
3. De fundamentalistische opstellers van de Nashville Verklaring beschouwen de Bijbel als de onfeilbare bron voor hun verklaring. De Bijbel is echter bijzonder ongeschikt om zo’n taak te vervullen. Immers, er zijn tig verschillende “ethieken” te vinden in de Bijbel, vele niet bepaald fraai. Bovendien heeft de wetenschap de taak van de Bijbel overgenomen als bron van kennis over het hoe en wat van de wereld. De Bijbel weet aanmerkelijk minder over seks dan de wetenschap. Door de Bijbel als seksueel handboek te gebruiken, wordt het boek volstrekt ongeloofwaardig in de ogen van de rest van Nederland. Zo’n ethiek uit de Bijbel persen is meer van de Bijbel vragen dan zij kan geven.
4. Voor christenen is de Bijbel het boek dat naar Christus, het vleesgeworden Woord van God, verwijst. In die hoedanigheid wordt het woord van God genoemd. Maar wat doen fundamentalisten op basis van de 19de eeuwse Amerikaans presbyteriaanse uitvinding van Schriftuurlijke onfeilbaarheid (inerrancy)? Ze maken er een orakel van dat Gods absolute wil ter beschikking stelt aan de mens. Ironisch genoeg blijkt de Bijbel zo precies te vertellen wat de fundamentalist wil horen. De eigen vooronderstellingen worden in een oude tekst ingelezen en teruggelezen als goddelijke waarheid. En waar blijft de autoriteit van het échte Woord, namelijk, Christus? Christus mag jaknikken als een buikspreekpop. Zo verkrijgen we een homofobe Christus die niets anders is dan de representatie van de fundamentalistische angst voor de ander die anders is. Dit woord is een afgod.
5. Volgens het evangelie heeft Christus de wet opgeheven en vervuld. Door Christus is de Geest gekomen in plaats van de wet. Maar, nee, zeggen alle Nederlandse “Nashvillers”, de Schrift is tóch weer een wet die zegt wanneer je wel en niet okay bent. Om erbij te zijn, moet je de wet doen. De Nashville Verklaring is dus een grandioze en laag-bij-de-grondse poging om opnieuw bij een evangelisch wetticisme uit te komen ook al gebeurt het in naam van de genade. Want we moeten regels hebben, hè, anders worden we gek. Nashville is dus een verraad van het evangelie.
6. Het ergste is wel dat opnieuw een marginale groep in de kerk wordt buitengesloten. Bye bye holebi’s! Wat overblijft is een stramme kudde die krampachtig de wil doet van de Heer en zich het recht toeëigent om namens die Heer anderen naar buiten te gooien. Wat overblijft is een irrelevant christendom dat de wereld niet meer te bieden heeft dan een hol evangelie dat overloopt van eigenwaan en zelfgerechtigheid (plus een hoop gefrustreerde seksualiteit).
We moeten terug naar een kerk die zich druk maakt om de kern, Christus, en niet zozeer om de omheining. Die omheining mag poreus zijn. Immers, de kerk zal altijd een gemeenschap blijven van gerechtvaardigde zondaars (die gewoon zondaars blijven, laten we eerlijk zijn). Hoe sterker en hoger de omheining hoe erger de zondaars die daarbinnen heilig proberen te zijn.
En de Heer staat natuurlijk buiten of zit in een café vol hoeren, tollenaars, homo’s en transgenders. Want die mensen beseffen maar al te vaak dat ze genade nodig hebben. Als je het niet erg vindt, ga ik daar lekker aanschuiven. Niet omdat ik me te goed voel voor de kerk maar omdat ik daar wil zijn waar de Heer is. Het Woord werd vlees, niet voor de kerk, maar voor de wereld.
En (even voor theologen) inderdaad, mijn betoog raakt soteriologie, Schriftgezag, hermeneutiek en Christologie. Het gaat bij de keuze voor de seksuele ethiek van De Nashville Verklaring dan ook om heel fundamentele zaken die het hart van het christelijk geloof en de missie van de kerk raken.
Big Macs vullen de hongerige buik snel maar op de lange termijn is de schade voor het lichaam groot! Zo is het ook met de Nashville Verklaring. Alsjeblieft zeg, flikker die Verklaring terug de oceaan in.
—
Photo by Eaters Collective on Unsplash
